کوروش بزرگ وعادل یا جنایتکار بزرگ و خونخوار؟

1.رسیدن به سلطنت با قتل پدربزرگ! کورش را بنیانگذار سلسله هخامنشیان در ایران خوانده اند. یعنی همان سلسله ای که پس از سقوط مادها تاسیس شد. آخرین پادشاه مادها آستیاگ بود که پس از لشگرکشی نوه اش به اکباتان سرنگون شد و به دست همان نوه که احترام پدر بزرگ را بسیار گران می داشت به قتل رسید! آن نوه کورش نام داشت! 2.کشورگشایی با قتل و کشتار؛ در اسنادی که از کورش به جای مانده وی خود را «پادشاه چهارپاره گیتی» خوانده است. او پس از فتح سرزمین مادها (ایران آن روز) به سراغ بابل (عراق) رفت و آنجا را پس از ماه ها محاصره و مرگ و میر زنان وکودکان بابلی در اثر گرسنگی فتح کرد. ادعای کورش در کتیبه ای که از او باقی مانده آن است که بابل را بدون خون ریزی فتح کرده است اما پس از ۲۵۰۰ سال از آن واقعه خدا می داند که وی راست گفته یا نه. کما اینکه آمریکا نیز عراق را بدون خونریزی فتح کرد اما پشت پرده این فتح بدون خونریزی موضوعی دیگر است. (در ادامه به گوشه هایی از حقایق فتح بابل اشاره خواهیم کرد.) کورش پس از بابل به آسیای صغیر لشگرکشی نمود و لیدی را فتح کرد. البته با خون ریزی فراوان! در ادامه یونانیان ایونی که از خوف لشگرکشی های کورش جرات جنگیدن با وی نداشتند را مجبور کرد که خراج گذار دربار شاهانه او شوند. در نهایت نیز امپراطوری خود را پس از خونریزی های بی حساب، از شرق تا ماوراء آمودریا امتداد داد تا به قول خودش پادشاه چهار پاره گیتی شود. اینها حقایقی است که بدون ذره ای مطلب اختلافی، مورد اجماع تمام مورخان عصر هخامنشی (از هرودوت و گیرشمن گرفته تا پیرنیا و افشار و …) می باشد. 3مذهب کوروش! از افتخارات کورش آن است که یهودیان در بند پادشاه بابل را آزاد کرد و به اورشلیم فرستاد. بر فرض که این ادعای کورش را باور کنیم. آیا می توان به صرف چنین اقدامی او را پیرو آئین موسی (ع)‌ دانست؟ بیائید تاریخ را مرور کنیم تا ریشه چنین اقدامی هویدا شود. کورش بابل را فتح کرده و نبونید (پادشاه بابل) را ساقط می نماید. او به محض ورود به بابل دو اقدام اساسی می کند. نخست در مقابل بت مردوک (خدای بابلیان) سجده کرده و خود را بنده مردوک معرفی می کند. دوم آنکه یهودیان بابل را به اورشلیم اعزام می کند. تاکنون هیچ مورخی در این دو اقدام کورش تردید نکرده است. حال جای این پرسش مطرح است که چرا کسانی که سعی دارند کورش را همان جناب ذوالقرنین بنامند ادعای صریح وی مبنی بر بندگی در برابر بت مردوک را پاک کرده اند؟! در منشور استوانه ای شکل کورش هخامنشی، که در مراسمی پر سر و صدا به کشور ایران بازگشت از زبان کورش چنین می خوانیم: «فرمان دادم تمام بت خانه هایی که بسته شده بود را بگشایند. همه خدایان این نیایشگاه‌ها را به جاهای خود بازگرداندم… پیکره خدایان سومر و اَکَّـد را که نَـبونید به بابل آورده بود؛ به خشنودی مَردوک به شادی و خرمی، به نیایشگاه‌های خودشان بازگرداندم، بشود که دل‌ها شاد گردد. بشود، خدایانی که آنان را به جایگاه‌های مقدس نخستین‌شان بازگرداندم، هر روز در پیشگاه مردوک برایم خواستار زندگانی بلند باشند.» کورش مظهر همان سیاستی است که در دوران مدرن به ماکیاولیسم شهرت یافته. به وقت خونریزی همچون گرگی درنده است و به گاه حیله گری همچون روباهی مکار. هم هوای یهودیان را داشته و هم بت پرستان را! هدف او صرفا تحکیم پایه های امپراطوری هخامنشی است. حال راهش هرچه که باشد فرقی نمی کند؛ فریب ملتها یا جنایت و جنگ. در دوران خودمان نمونه بارز چنین دستگاه جبار و حیله گری آمریکاست. اتفاقا آمریکا نیز عراق (بابل ۲۵۰۰ سال پیش) را فتح کرد. آنهم بدون خونریزی (فقط کشتار حدود یک میلیون نفر ناقابل!!)و البته پس از سالها محاصره اقتصادی این کشور. (دقیقا به همان شیوه ای که کورش بابل رافتح کرد) وقتی آمریکائیها وارد بغداد شدند خون از دماغ کسی جاری نشد! جرج بوش نیز بارها از اسلام حمایت کرد و حتی هر ساله داخل کاخ سفید افطاری رمضان می داد! اما خدا می داند چه خونهایی که همین آمریکا در اقصی نقاط عالم به زمین ریخته است. امروز تاریخ نگار صهیونیست، آمریکا را پس از قتل عام میلیونها انسان بی گناه با بمب فسفری و اورانیومی و پنج تنی و ده تنی و خوشه ای و …. ناجی ملت عراق معرفی می کند و دیروز همین تاریخ نگار صهیونیست کورش را پس از سالها جنگ و خون ریزی و کشورگشایی به صرف خدمت به یهودیان، خواهان احترام به ملت‌ها، تحمیل نکردن سلطنت خود بر دیگر ملت‌ها از طریق جنگ، جلوگیری از ظلم، مجازات ظالم، منع بیگاری، آزاد بودن همه ابناء بشر، حق انتخاب محل سکونت برای مردم، حق انتخاب در اشتغال و منع برده‌داری معرفی می کند. 4.سرانجام کوروش مکافات عمل! پس از فتوحات شرق ایران، کورش را غروری شاهانه فراگرفته بود. برای او هیچ جنگی بدون پیروزی خاتمه نمی یافت. به او خبر دادند که حاکم سرزمین ماساژت ها (بلخ افغانستان کنونی) مرده است و اکنون حکومت به دست همسر بیوه او اداره می شود. این شد که امپراطور مستکبر به طمع کشورگشایی افزون تر به این بیوه که تومیریس نام داشت دستور ازدواج سیاسی با خودش را داد. تومیریس که از اهداف زیاده خواهانه کورش با خبر بود از این کار سر باز زد. پادشاه متکبر که به خیال خود هیچ نیرویی قادر به مقابله با وی نبست.به منظور فتح سرزمین ماساژتها (افغانستان)به آن دیار لشگر کشید بدون اینکه بداند این سرزمین تبدیل بگورستان او ولشکریانش تبدیل خواهد شد. تومیریس به کورش پیغام داد که «دست از این زیاده خواهی بردار و بر سرزمین خود حکومت کن. تا به کی قصد خون ریزی داری؟ آیا از این همه خون ریزی سیراب نشده ای؟» اما طمع چشمان کورش را پر کرده بود. لذا جنگی سخت میان لشگر جرار کورش و قومی با نیروی نظامی اندک واما شجاع درگرفت. در اثنای جنگ کورش فرزند تومیریس را به قتل رساند اما … اما فرجام دیکتاتور شکست بود. در میان بهت هخامنشیان سپاه عظیم کورش تار و مار گشت و خود کورش نیز به دست این قوم شجاع کشته شد. تومیریس، مشکی را پر از خون کشته شدگان هخامنشی کرد و سر دیکتاتور را در آن فرو برد. آنگاه خطاب به کورش گفت: «هرچه کُشتی سیراب نشدی. اکنون با این خون برای همیشه سیراب شو!